دانلود اقدام پژوهی چگونه توانستم تناسب اندام و بهبود ساختار قامتی را با انجام فعالیت های ورزشی روزانه و تغذیه مناسب برای دانش آموزم به ارمغان بیاورم؟
ما دانلود فایل اقدام پژوهی با عنوان چگونه توانستم تناسب اندام و بهبود ساختار قامتی را با انجام فعالیت های ورزشی روزانه و تغذیه مناسب برای دانش آموزم به ارمغان بیاورم؟ را با قیمت بسیار مناسب به شما پیشنهاد میکنیم.جهت دانلود و مطالعه اقدام پژوهی چگونه توانستم تناسب اندام و بهبود ساختار قامتی را با انجام فعالیت های ورزشی روزانه و تغذیه مناسب برای دانش آموزم به ارمغان بیاورم؟ با مشخصات 28 صفحه و در فرمت word و قابل ویرایش ادامه مطلب را بخوانید.شما میتوانید با اطمینان کامل بهترین اقدام پژوهی در مورد چگونه توانستم تناسب اندام و بهبود ساختار قامتی را با انجام فعالیت های ورزشی روزانه و تغذیه مناسب برای دانش آموزم به ارمغان بیاورم؟ را از سایت ما دانلود کنید.
نام فایل:اقدام پژوهی چگونه توانستم تناسب اندام و بهبود ساختار قامتی را با انجام فعالیت های ورزشی روزانه و تغذیه مناسب برای دانش آموزم به ارمغان بیاورم؟
فرمت فایل:word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:28 صفحه
قیمت فایل:8000 تومان
قسمتی از فایل:
بیان مسئله :
مشكل فرزند من چاقی بیش از حد او است. به همین علت مورد تمسخر همكلاسی هایش قرار می گیرد و بنابراین از آنها كناره گیری می كند. همین باعث شده دوستان كمتری داشته باشد.
اجازه بدهید ابتدا به این بپردازیم كه علت چاقی بچه ها چه می تواند باشد. احساس رضایتی كه بچه ها از خوردن غذا دارند، صرفاً برای رفع گرسنگی نیست، بلكه خود عمل غذا خوردن، در شرایطی برای بچه ها لذتبخش می شود. متأسفانه بسیاری از بچه های پرخور چون راه دیگری برای رسیدن به یك احساس خوب نداشته اند، به غذا خوردن روی آورده اند. اینها معمولاً از برقراری ارتباط با دیگران لذتی نمی برند، احساس تنهایی می كنند، غمگین هستند و احساس افسردگی دارند. بنابراین تنها راه رسیدن به یك حس خوشایند _ هر چند موقتی _ روی آوردن به «خوردن» است. غذا معمولاً گرم و نیروبخش است و «رضایت» به همراه دارد. معمولاً هم در خانواده های «زورگو» (Authoritherian) بچه ها وقتی احساس می كنند زورشان به كسی نمی رسد و به اصطلاح تنها مانده اند، با پرخوری در پی نوعی كسب رضایت برمی آیند. غذا به این بچه ها احساس نوعی امنیت می دهد. اما برای حل این مشكل ابتدا باید زمینه های روانی در خانواده را كه به اینجا ختم شده حل كرد و سپس از راه های زیر وارد شد:
۱- هرگز به غذای او و خوردن و نخوردنش به اصطلاح «گیر» ندهید و توجهی نكنید. ۲- سپس با تهیه كتابی كه میزان كالری غذاها را می سنجد و دادن آن به او و نیز با حضور فعال خودتان، به نوعی برنامه ریزی كنید كه غذا خوردن همه اعضای خانواده به یك برنامه تبدیل شود؛ به این ترتیب كه كاغذی نصب شود تا هر كس خواست هر چیزی را _ به غیر از آب _ بخورد، نام آن غذا و ساعت خوردن و میزان كالری اش را در آن برگه وارد كند. ۳- هر غذایی باید از ۱۵ دقیقه قبل به این لیست وارد و بعد خورده شود، از طرفی هر روز كه می گذرد، می توانید این پانزده دقیقه را افزایش دهید. بدین ترتیب فرزند شما می آموزد كه چگونه بر عمل خوردن خود كنترل خویش را به طور داوطلبانه اعمال نماید…
دیدگاه ها