دانلود اقدام پژوهی چگونه توانستم روحیه مشارکت پذیری را در دانش آموزان کلاس اولم تقویت کنم؟
اگر به دنبال بهترین اقدام پژوهی با عنوان چگونه توانستم روحیه مشارکت پذیری را در دانش آموزان کلاس اولم تقویت کنم؟ با قیمت بسیار مناسب هستید همراه ما باشید.جهت دانلود و مطالعه اقدام پژوهی چگونه توانستم روحیه مشارکت پذیری را در دانش آموزان کلاس اولم تقویت کنم؟ با مشخصات 32 صفحه و در فرمت word و قابل ویرایش ادامه مطلب را بخوانید.شما میتوانید با اطمینان کامل بهترین اقدام پژوهی در مورد چگونه توانستم روحیه مشارکت پذیری را در دانش آموزان کلاس اولم تقویت کنم؟ را از سایت ما دانلود کنید.
نام فایل:اقدام پژوهی چگونه توانستم روحیه مشارکت پذیری را در دانش آموزان کلاس اولم تقویت کنم؟
فرمت فایل:word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:32 صفحه
قیمت فایل:8000 تومان
قسمتی از فایل:
بیان مساله
کلاس‌های درس در یک دسته‌بندی کلی یا شاداب، جذاب و مخاطب‌پذیرند یا کسل‌کننده، خمود و مخاطب گریز یا معمولی و عادی. کلاس درسی که در آن به مؤلفه‌های جذابیت توجه نمی‌شود با گذشت زمان ممکن است کم‌کم سستی و کسل‌کنندگی در آن به چشم آید که گسست ارتباط بین آموزگار و دانش‌آموز از روشن‌‌ترین پیامدهای ناگوار آن خواهد بود و نتایج آموزش را عقیم و بی‌اثر می‌سازد. سؤال اصلی و اساسی این است که چگونه می‌توان کلاس درس را جذاب، دلپذیر و خوشایند کرد تا نه فقط مقررات آموزشی، بلکه اشتیاق فراگیران برای یادگیری و حس کنجکاوی وحقیقت‌جویی آنان عمده‌ترین عامل حضورشان در کلاس باشد و رعایت انضباط و مقررات و آداب آموزشی را برای بهر‌ه‌برداری بیشتر از کلاس باعث شود؟آیا می‌توان با قاطعیت و انعطاف‌پذیری و با اعمال حاکمیت و مدیریت بی‌چون و چرا، کلاس را جذاب کرد؟آیا با واگذارکردن فراگیران به حال خود و حذف نظارت و مدیریت، می‌توان کلاس را جذاب ساخت و شوق فراگیر برای حضور در کلاس را برانگیخت؟آیا اجازة هرنوع اظهار نظر، هرنوع سخن و پرسش و به اصطلاح رایج‌تر اجازة «گفتمان آزاد» می‌تواند به جذابیت کلاس کمک کند یا باید به عوامل دیگر توجه کرد و به جای جذابیت زود گذر ـ که نتایج زودگذری از آن حاصل می‌شود ـ به جذابیت پایدار کلاس اندیشید و کلاس درس را با حفظ کلاس بودن و جریان داشتن درس و تعلیم در آن برای فراگیران مبارک و مطلوب گردانید؟
آموزگار یکی از ارکان اساسی آموزش و پرورش است و بدون در نظر گرفتن نقش او، نقش سازنده‌ای را نمی‌توان برای تعلیم و تربیت منظور کرد. آموزگار نه تنها متخصص مسائل آموزشی، بلکه راهنما، سرمشق، مشاور مشفق و دوست و مشکل‌گشای دانش‌پژوهان است.
حال اگر آموزگار بتواند غیراز آنکه مسائل آموزشی را می‌آموزد، مشفقانه و مشتاقانه در صلاح و اصلاح رفتار و تربیت فراگیران بکوشد، با آنان نه از روی مقررات خشک آموزشی بلکه از روی احساس و عاطفة متعادل رفتار کند، موقعیت آنان را درک کند، خشک و عبوس و با اخم و ترشرویی برخورد نکند، حرمت و جایگاه آنان را پاس دارد و با آنان در تعامل و تفاهم باشد، کلاس درس، کلاس خوشایند و پرجاذبه خواهد شد و فراگیران برای حضور در چنین کلاسی اشتیاق نشان خواهند داد…
دیدگاه ها